Ümit Yasar Oğuzcan

22 Ağustos 1926’da Tarsus’ta doğdu. 4 Kasım 1984’te İstanbul’da yaşamını yitirdi. 1845'te Eskişehir Ticaret Lisesi’ni bitirdi. Osmanlı Bankası ve Türkiye İş Bankası’nda çalıştı. 1977'de İş Bankası Halka İlişkiler Müdür Yardımcılığı görevinde iken emekliye ayrıldı. İstanbul’da kendi adını taşıyan bir sanat galerisi kurdu. Bir süre yayıncılık yaptı ve Akbank Genel Müdürlüğü Krediler Servisi’nde çalıştı. Yaşamının son döneminde mizah dergisi "Çarşaf"ta mizah şiirleri yazdı. İlk şiiri 1942'de Eskişehir'de yayınlanan "Kocatepe" gazetesinde yayınlandı. Daha sonra Yedigün, Varlık, Büyük Doğu gibi dergilerde yayınlanan şiirleriyle tanındı. İlk şiir kitabı "İnsanoğlu" 1947'de basıldı. Zamanla geniş kitlelerin okuyup hayranlık duyduğu bir aşk ve ölüm şairi olarak tanındı. Şiirlerinde Faruk Nafiz Çamlıbel duyarlılığı görülür. 1973'de büyük oğlu Vedat'ın intiharından sonra "ölüm" temasına daha çok eğildi. Bazı şiirleri çağdaş sanat müziğinin popüler bestecileri tarafından bestelendi. En duyarlı ve yoğun aşk şiirlerinin yazarıdır.

Şiirlerinden bazıları:

Arayis


Bir tas zehir verin bana içeyim
Tek unutmak için acilarimi
Baksana; kirdilar kapilarimi
Yagmalandi kalbim, ömrüm, herseyim
Kursuna dizdiler anilarimi
Yenik düstüm bu savasta neyleyim
Bir mezar nasilsa iste öyleyim
Unuttum en güzel sarkilarimi
Gündüzü yok upuzun bir geceyim
Yitirdim umut kirintilarimi
Sevgimi, nesemi, bütün varimi
Çaresiz bir yoklugun içindeyim
Gömdüm içime yikintilarimi
Ariyor bir yarim öbür yarimi


Bir Gün


Apansiz uyanirsan gecenin bir yerinde
Gözlerin uzun uzun karanliga dalarsa
Bir sicaklik duyarsan üsüyen ellerinde
Ve saatler gecikmis zamanlari çalarsa
Bil ki seni düsünüyorum
Bir vapur yanasirsa rihtimina bin, acil
Örtün karanliklari masmavi denizlerde
Ve dinle kalbimi bak nasil çarpiyor nasil
O bütün özlemlerin koyulastigi yerde
Bil ki seni bekliyorum
Bir sabah gün dogarken aç perdelerini, bak
Sevinçle balkonuna konuyorsa martilar
Kendini tadilmamis derin bir hazza birak
Dökülsün dudagindan en umutlu sarkilar
Bil ki seni istiyorum
Gecelerden bir gece uyanirsan apansiz
Uzaklarda elemli, garip bir kus öterse
Bir ceylan agliyorsa daglarda yapayalniz
Ve bir gün kabrimde bir kara gül biterse
Bil ki SENI SEVIYORUM



Çaresiz


Seni görmedigim günler bir çakir diken büyüyor gözbebeklerimde
Bir çocuk aglamasi basliyor, kulaklarimda uzun uzun
Ellerim bir yerlere yapisiyor, kurtaramiyorum
Ya ayaklarim, o benim zavalli ayaklarim
Öyle saskin, öyle kararsiz, öyle çaresiz ki
Seni görmedigim günler
Karanliktayim, katran gecelerdeyim
Cehennem misali bir yerdeyim
Bir demir nasil paslanir, bir elma nasil çürürse
Iste öyleyim.

kaynak:alıntıdır...

hey bu şairi seviorum şiirleri çok güzel saol